Sitemap

Column: Krullenbol

Elke dag zie ik je lopen: je speelse krullenbol duidelijk zichtbaar boven alles en iedereen uit. Nog wat onbeholpen in de fase tussen kind en puber. Je ogen onrustig zoekend en scannend naar herkenbare punten op je weg. Naar school. Naar de woongroep. Naar een activiteit. Stap voor stap naar je toekomst.

Contact maken met je omgeving vind je lastig. Terwijl je er juist ook zo duidelijk zichtbaar naar hunkert. Op jouw manier en jouw tempo wint je nieuwsgierigheid naar de ander steeds meer terrein. Fragiel, kwetsbaar, maar zo ontzettend waardevol en helpend in de zoektocht naar jezelf en je plek op deze aardbol.

Vandaag kwam ik je buiten tegen. Je had me duidelijk vanuit de verte al gespot. Je liep me dralend schokkerig tegemoet, zoekend naar de juiste houding. En toen even was het daar: je keek me recht in de ogen. Onzeker, voorzichtig, hoopvol, gun je me een paar seconden een blik recht in je ziel. En voor het eerst sinds weken hoor ik een mompelend maar o zo duidelijk ‘hallo’ vergezeld met een verlegen glimlach. Je raakt me met je moed. Je voorzichtig ontdekken. Het willen vertrouwen, maar nog niet zo goed weten hoe. Mijn groet he wat tof je weer te zien ontvang je met een scheve grijns en je huppelt opgetogen je weg met licht dansende krullen verder.

De schoonheid van het vak is voelbaar in het contact met de jongere.

De Jeugdzorg plus is volop in beweging. Waarbij we de terechte vraag om een transformatie van het jeugdzorglandschap als kans zien om met beide handen aan te pakken. Om opgeblazen constructen weer af te pellen, onszelf de spiegel voor te houden en terug te gaan naar daar waar het over gaat. Met de jongere, voor de jongere. Van mens tot mens. (Clara de Snoo, januari 2023)